نِفِرمریت آهسته گفت:
-چشمان عسلی رنگش در تاریکی می درخشید! چشمهایش مرا آزمودند
: نگاهش تا عمق جانم را شکافت و مرا از خود بی خود کرد.
-تو هم گرفتار نگاه داریوش شدی ؟ تو هم ؟ چقدر عجیب است!
بسیاری از مردم به تیر نگاهش گرفتار می شوند; اما نه همه. تنها دوستان
می توانند بدون سخن گفتنِ بسیار یکدیگر را درک کنند. اما آنچه مهم است و به حساب
می آید، رفتار و کردار مردم است.
نِفِرمریت و خواجه پیر در برابر درهای بازِ
خوابگاه سلطنتی نشسته بودند. باد سردی که از کوه می وزید، صدها ستونِ دودی را که
از مطبخ و بخاری خانه ها بر می خاست، به سوی شرق میراند. در پیش رو و در بالای سرشان آسمانِ باشکوه و پرستارۀ
خداوند گسترده بود. ماه کامل در سینۀ آسمان و در میان صور فلکی آهسته می خزید.
-بَگَ پاتۀ
عزیز، شاید هر کسی این احساس را درک نکند. اما من آن را با همۀ وجود احساس میکنم.
به عقیدۀ تو چه کنم؟ شاه به من گفت ترتیبی فراهم خواهد کرد که به من بد نگذرد.
-مگر در اینجا به
تو بد می گذرد؟ یا شاید آبستن شده ای؟ شاه هر شب به خوابگاه تو می آید.
نِفِرمریت
دست بر پنجۀ لاغر و استخوانی خواجه گذاشت و به نشانۀ نفی سر تکان داد:
-مرا به عنوان کنیز
به مِن- نِفِر- که سربازان یونانی به آن ممفیس می گویند- بردند. در
آنجا و درکاخ فرعون، پیرزنان کار کشته به من آموختند که چگونه با مردان معاشرت
کنم، اما آبستن نشوم. من داریوش را می پسندم; مثل کودکِ کنجکاوی است که
هر چه دارد، سخاوتمندانه با همه تقسیم می کند، اما در ازای این سخاوت چیز زیادی به
دست نمیآورد. مرد با اراده و قوی، اما مرددی است- هر چند که با قساوت شاه دروغین خوزه
را اعدام کرد.
خواجۀ پیر گفت:
-داریوش در این
مورد هم به سنتهای رایج در این سرزمین گردن نهاد. تنها آن کس که نمی جنگد و خطر
نمی کند، از شکست و ناکامی در امان است.
بَگَ پاته
چهرۀ چروکیده اش را در هم کشید. به حیوان عجیبی از قرونِ دورِ گذشته می مانست. گویی او را برای نمایش از
سرزمینهای دور و ناشناس آورده بودند.
خطاب به نِفِرمریت
گفت:
-از یک خواجۀ پیر
این سخن را بشنو: داریوش یا بزودی شکست خواهد خورد و یا هرگز شکست نخواهد خورد.
داریوش نیروی صدها نفر را در خود جمع کرده است و خود نمی داند که تا چه حد نیرومند
است. گئوبَروه می گوید او لُبابِ همۀ مردان است ،اما من معنای این سخن را
هنوز نمی فهمم. او بهترین و وفادارترین دوستِ دوستانِ جنگاور خویش است. دوستی را
ارج بسیار می نهد; پس بکوش دوست او باشی و دوست و
همبستر برخی از شبهای او بمانی. او پسرِ شهربان است و ثروت و رفاه بی حد را خوب می
شناسد. از سوی دیگر در سپاه کمبوجیه ریاضتِ کامل را نیز آموخته است. داریوش
میتواند شبهای بسیار در کنار همرزمانش در لجنِ سرد بخوابد و با قرصی نان روز خود
را به شب برساند. چه مرد عجیبی!
بَگَ پاته
مکثی کرد و دست بر هم زد. بنده ای از پشت سر جامی پر از شراب به دستش داد.
-داریوش با هشت
شاهی که پیش از او سلطنت کردند، تفاوت دارد. دوباره می گویم: زنان خاک کف پای
اویند; و اما دوستانی که مورد اعتماد داریوشند نباید از او
چیزی بخواهند. او خود با دست سخاوتمندش همه چیز به آنان خواهد داد. این سخن مرا
فراموش نکن: از او بیشتر از حد توانش چیزی نخواه. دوست او باش- و بدان که اگر با
او دوستی کنی به همه چیز خواهی رسید.
-راز دلم را با تو
که خواجۀ پیری هستی...
بَگَ پاته جامش را بالا برد ، خندید و سخن نِفِرمریت
را قطع کرد:
-...در جوانی ، پیش از آنکه خایه ام را بکشند، از موهبتِ
مرد بودن لذت کافی بردم. پس پیرمردی را که جای پدربزرگ توست دست کم نگیر! به تمام
رموز مهرورزی آشنایم. در خوابگاه دو شاه هر چه را که در تصورت می گنجد به چشم دیده
ام- خواسته یا ناخواسته...
لحظه ای به فکر
فرو رفت و سپس خندید:
-اگر داریوش شاه از
تَرَکهای سنگِ مرمر، از تجزیۀ خشتره های کشور ، از بی وفایی و نافرمانی سربازان مادی
و سایر مشکلات جان سالم به در برد، چون کورش دوم قدرتمند و بی رقیب خواهد شد.
-و با افزایش قدرت،
از همسرانش دور و بیگانه خواهد شد؟
خواجه به نشانۀ
تایید سر تکان داد و گفت:
-بله، به ناچار
چنین خواهد شد. تمام سرزمینهای ایران زمین زیباترین زنان را به کاخ او خواهند
فرستاد. تعداد همسران و متعه هایش سر به آسمان خواهد زد. مگر تو در برابر آن همه
زیباروی توطئه گر چه سلاحی داری؟
-عشق و یکرنگی- و
اکنون که تو به من گفتی : دوستیِ صادقانه. داریوش می گوید زنها چیزی نمیدهند، تنها
می طلبند و توقع دارند. اما من توقعی ندارم و عشق و دوستی ام را به پای او خواهم
ریخت... چه دستانی ! چه چشمانی!
بَگَ پاته دوباره
خندید و جامش را تهی کرد:
-می بینم که زیرک و
خوش فکری. آن نیمی از وجودم که زن است و احساس زنانه دارد، از خوشبختی تو شاد
خواهد شد. پس تو می خواهی در پارسَ و در کنار داریوش زندگی کنی ؟
-آری ، در هیچ جای
دیگر خوشبخت نخواهم شد.
-این پند را از من
بشنو: از او چیزی نخواه. او را از دوستی خلل ناپذیر و بی شائبه ات مطمئن کن. به او
خیانت نکن...
-خیانت به داریوش ؟
محال است! اکر فقط کمی دوستم بدارد، برایم کافی است. می دانم که زیبایم – در رفتار
داریوش اثری از تکبر و قلدری شاهانِ قدرتمند نمی بینم.
سلام من محمد هستم26 ساله .روزی که فیلم 300 رو دیدم ، تصمیم گرفتم که من هم یه کاری درباره شناختن بهتر تاریخ قدیم و با افتخارم انجام بدم ، بنابراین تصمیم گرفتم کتاب داریوش بزرگ نوشته هانس کنایفل با ترجمه جواد سید اشرف و انتشارات زرین رو به روی صفحات وب بگذارم . به امید اینکه دوستان جوان را بیشتر با تاریخ کشورم آشنا کنم.نوشتاری که پیش رو دارید زندگینامۀ داستانی داریوش هخامنشی است ؛ یعنی که عین تاریخ نیست ، سرگذشت یکی از شاهان ایران باستان است به روایت یک داستان نویس ؛ اما در عین حال قصه هم نیست ، زندگینامه ای است که استخوانبندی تاریخی اش استوار و شخصیتها و رویدادهای کلیدی اش ناظر به مستندات و یافته های باستان شناسان و تاریخ نگاران است. در کنار این کار مطالبی که به ذهنم میرسه و یا در جائی مطلب جالبی ببینم در اینجا درج می کنم.از آنجائیکه به دیدن فیلم خیلی علاقه دارم ، بعضی وقتها نظراتم رو درباره فیلمهاای که دیدم اینجا می نویسم.